“เป็นข้าราชการเงินเดือนนิดเดียว ทำไมมีเงินซื้อของแพงใช้”

เห็นวลีนี้ถูกนำมาใช้ ดิสเครดิต กันบ่อยๆ แต่ยังไงก็ช่วยดูด้วยนะว่าข้าราชการบางคน เขามีเงินเก่าของตระกูลหรือเปล่า ถ้าเขามีเงิน เขาจะซื้อนาฬิกา จะซื้อกระเป๋า หรือจะซื้อลูกหมา ก็สิทธิของเขาหรือเปล่า ใครที่ต้องการโจมตีใคร ถ้าสืบเก่งนัก ควรไปตามสืบว่า เขาเหล่านั้นทุจริตเรื่องใดบ้าง มากกว่าที่จะไปตามสืบแค่ว่า สิ่งของที่เขาใช้นั้น มีราคาแพงแค่ไหน? แล้วมาบอกว่า เงินเดือนเขาไม่พอซื้อ

“คนมั่งมี” อยากจะ “อวดมั่งอวดมี “ โดยการซื้อของแพงใส่ สไตล์โฮโซแท้ หรือ “คนที่ไม่มี” อยากจะ “อวดมั่งว่ามี”โดยไปยืมเพื่อนมาใส่ถ่ายรูป สไตล์ไฮโซปลอม เช่นนายแบบผู้ถือบัตรคนจนคนนั้น มันก็คงเป็นเรื่องส่วนตัว แต่เมื่อมันมีเรื่องการผิดข้อกฎหมายเข้ามาเกี่ยวข้อง ลำพังแค่พูดชี้แจงอย่างเดียวคงไม่ได้ มันต้องมีการพิสูจน์ บางเรื่อง ก็มีการผลักดันจนก็ถึงมือตำรวจ ถึงมือ ปปช แล้ว เราก็รอดูผลพิสูจน์ แล้วข้ามไปเรื่องอื่นบ้างเถิดครับ

ใครอยากแซวเชิญแซวได้ ใครอยากเชิญแขวะได้ ใครอยากล้อเชิญล้อได้ แต่ขนาดมานั่งตามขุดเจาะกันรายวันไม่เลิก จนแทบจะกลายเป็นวาระแห่งชาตินี่มันใช่หรือเปล่า? ถ้ามีความสามารถในการขุดเจาะขนาดนั้น ทำไมไม่ไปขุดว่าเขาโกงอะไรมาบ้าง ให้คนอื่นได้เห็น อย่างนั้นจึงจะเรียกว่าเจ๋งจริง

ใครอยากด่าอยากวิจารณ์เรื่องนี้ก็เชิญ แต่ช่วยจัดลำดับความสำคัญด้วย ทำไมรู้สึกว่า บางคนจะโฟกัสไปที่บางเรื่องจนเกินงาม เรื่องเผาเมืองไม่พูด เรื่องทุจริตจำนำข้าวไม่พูด คนมีนาฬิกาเยอะทั้งยัง หาหลักฐานการโกงอะไรไม่ได้ เกาะจิกกันมานานข้ามเดือนละ อย่าถามว่าทำไมผมไม่เป่านกหวีด โถ แค่นี้ผมยังไม่เป่าหรอก พอดีไม่ได้มีอาชีพเป็นยาม ไม่จำเป็นจะต้องเป่าไปทุกอย่าง หรือคอยประท้วงไปทุกเรื่อง วันไหนทนไม่ไหว จะเป่าเอง ใครไม่ต้องสะเออะมาทวงยิกๆ กว่าผมจะไปร่วมเป่าบางคน ก็ใช้ความอดทนอยู่นานเป็นสิบปีเลยนะ ความจริงก็ไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ แต่ก็มีบางคนทวงยิกให้พูดก็พูดเสียหน่อยก็ได้ แต่ไม่แน่ใจว่าจะเหมือนอย่างที่อยากให้พูดไหม

ที่พูดนี่ไม่ได้เชียร์หรือช่วยใคร ผิดว่าไปตามผิด พลาดว่าไปตามพลาด และเรียกร้องให้ใครก็ตามที่ทำผิดทำพลาดรู้จักยอมรับซะ เรื่องจะง่ายกว่า ชักเบื่อมากแล้ว ความจริงถ้าใช้คำแก้ตัวว่า “บกพร่องโดยสุจริต” แบบบางคน คนบางกลุ่มคงเข้าใจ และเห็นใจ ได้ง่ายกว่าเยอะเลย ผู้รักประชาธิปไตยหลายคนคงจะไม่ติดใจเอาความต่อ แต่คำว่า “เพื่อนให้ยืม” นี้คงไม่ค่อยเวิร์คเท่าไร

อีกมุมก็อยากให้บางคนติดตามเอาผิดเขา ติดตามเอาผิดคนอื่นๆให้เป็นมาตรฐานเดียวกัน เช่น พวกที่ก่อนมาเล่นการเมืองแทบไม่มีจะกิน แต่พอมาเป็นแกนนำปลุกระดมมวลชนแล้ว รวยเอารวยเอา คนรวยที่ทุจริตใช้รองเท้า กระเป๋า ราคาแพงเป็นล้านๆ ที่ทำบ้านเมืองฉิบหายแล้ว หลบหนี ไปช็อปปิ้งต่างประเทศสบายใจ คนที่ซุกหุ้นไว้กับคนใช้ คนขับรถแล้วไม่แจ้ง ปปช ก็เห็นบางคนยังรักและบูชาไม่เสื่อมคลายไม่ใช่หรือ

บางคนถูกปลุกว่า เรื่องผิดเล็กน้อยแค่ไหนก็ต้องโจมตีทั้งนั้น แล้วจึงจะเป็นกลาง โดยไม่ดูเลยว่าคนชวนให้ทำอย่างนั้น ตัวเขาเองเป็นกลางแค่ไหน เขาตั้งใจเล่นงานบางคนจำเพาะเป็นพิเศษหรือเปล่า เล่นแบบจะเอาให้ตาย เพื่อเขย่ารัฐบาล แล้วเราก็เป็นแนวร่วมให้กับเขา ทั้งๆที่คนที่ถูกเล่นงาน ยังไม่ได้ถูกค้นพบว่าเขาเกี่ยวข้องกับเรื่อง ทุจริตใด สักอย่างเลย

ผมไม่ได้ปลื้มลุงบางคนสักเท่าไร แต่เริ่มรู้สึกเห็นใจที่ลุงกลายเป็นเป้าอยู่คนเดียว ทั้งๆที่พวก อวดรถ อวดบ้าน อวดกระเป๋า อวดเครื่องประดับ มีอยู่เกลื่อนกลาด แบบที่ฐานะเดิมของทางบ้านก็ไม่ได้รวยเท่าลุง ทำไมพวกนั้นไม่เห็นจะโดนบ้างเลยนิ

คนฉลาดมากหน่อยรู้จัก”เลือกตี “โดยตีคนที่ชาวบ้านไม่ค่อยชอบอยู่แล้ว เพราะมันได้ผลดีนัก ส่วนคนฉลาดน้อยหน่อยก็ “ตีไม่เลือก” แถมข้อมูลก็มั่ว อย่างกรณี กล่าวหาอาจารย์น้อง ว่าใช้กระเป๋า แอร์เมสไง แต่บังเอิญอาจารย์น้อง เขามีประวัติการใช้กระเป๋าผ้าจากศูนย์ศิลปาชีพเป็นประจำ ใครจึงไปทำอะไรเขาไม่ได้ เราจะเห็นว่า ความไม่ฟุ้งเฟ้อ และความพอเพียงมันก็ช่วยปกป้องตนเองได้ระดับหนึ่ง

งานนี้กระเป๋าผ้าศิลปาชีพ ดูดี และ มาแรงแซง กระเป๋าแอร์เมส และนาฬิกา ริชาร์ด ไมล์แบบไม่ติดฝุ่น

เรื่องราวเหล่านี้น่าจะสอนให้เรารู้ว่า เราควรจะ “อวดความฟุ้งเฟ้อ” หรือ ควรจะ “อวดความพอเพียง” มากกว่ากัน ของไม่แพงก็ดูแพงได้นะ มันอยู่ที่คนใส่ จริงมะ

12. อวด

ลุงอวด นาฬิกา ส่วนคุณป้า อวดกระเป๋า
อวดรวย ให้คนเผา คือความเขลา หรือเปล่าหนอ
อวดแล้ว อาจพาซวย แม้ร่ำรวย ต้องรู้พอ
อวดเยอะ คนก็ล้อ ต้องซวยต่อ ไปอีกนาน

ใส่ของ หรูฟู่ฟ่า คนจะว่า หาเงินเก่ง
หรือคน จะเพ่งเล็ง ว่าที่เก่ง นั้นเก่งผลาญ
ของแพง ประดับกาย อาจกลับร้าย กลายร้าวราน
ถูกคน เขาประจาน ว่าโง่เขลา เบาปัญญา

ฐานะ มีแค่ไหน เลือกของใช้ ให้เหมาะสม
จึงเป็น ที่นิยม คนชื่นชม ไม่กังขา
ถ้าเงิน ไม่เพียงพอ ไม่ต้องขอ ยืมใครนา
ไม่ได้ โกงเขามา เชิญซื้อหา ตามสบาย

แต่ต้อง ระวังนิด อาจเจอพิษ คนอิจฉา
ไปขุด ภาพขึ้นมา ชวนคนด่า ให้เสียหาย
ไม่รู้ ถึงที่มา ก็เสียหน้า และอับอาย
ชีวิต อาจวุ่นวาย ตกม้าตาย ง่ายง่ายเอย

ชีวิต ไม่เจ็บปวด ถ้าไม่อวด ให้ตนเด่น
คนชัง จะมาเล่น ป้ายความเหม็น ให้เฉยเฉย
ถ้าอวด ความพอเพียง คงไม่เสี่ยง เป็นจำเลย
ไม่ถูก เซ่นสังเวย ถ้าไม่เคย อวดของแพง

พี่คนดี
18/1/2561