หลุยส์ อ็องตวน เดอ แซ็ง-ฌุสต์ และ มักซีมีเลียง รอแบ็สปีแยร์ สองผู้ทรงอำนาจในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสแห่ง นั้นไม่ใช่พระเอกของผม พวกลิ่วล้ออย่าง ฌอร์ฌ โอกุสต์ กูตง ผู้ผลักดันกฎหมายเลือดท่วม และเหล่าสหายในสภายิ่งน่ารังเกียจ
ฌอร์ฌ ฌัก ด็องตง ผมคิดว่าคนนี้คือนักปฎิวัติที่แท้จริง แม้จะดูไม่ดีบ้างในช่วงแรกของการปฎิวัติ แต่ในช่วงหลังที่เขาเป็นเลขาสภา เขาคัดค้านพวกคลั่งอำนาจส่งคนบริสุทธิ์ขึ้นกิโยติน และคัดค้านการประกาศสงครามไปทั่วยุโรป ผมคิดว่าคนนี้มีสติที่สุด และไม่ใช้ความรุนแรง แม้ตัวเองจะโดนขู่ว่าจะโดนตัดหัวเสียเองก็ไม่หนีไปไหน อยากจับก็ไปจับที่สภา ผลก็คือ ด็องตง หัวกระเด็นบนกิโยตินในตอนจบ พร้อมกับ กามีย์ เดมูแล็ง ที่ซื่อสัตย์ต่อเพื่อนทั้งสองฝั่ง ทำตัวแทงกั๊กก็ยังไม่รอดจากหัวขาด
สรุปแล้ว
ฟังดูคุ้นๆ ไหมครับ เพียงแต่แบบไทยๆ ในอดีตไม่เอากันถึงตายเท่านั้น
